વાર્તાની કવિતા!

સાહિત્ય-જગતના યુવાન કવિ શ્રી અનિલ ચાવડાની કલમ  હંમેશા કશીક નવીનતા લઈને આવે છે. કવિતા હોય કે ગઝલ, વાર્તા હોય કે ચિંતનલેખ,  એ એક નવા જ નક્શીકામ સાથે આવે છે. તાજેતરમાં તેમની એક સુંદર,નોખી ‘વાર્તાની વાર્તા’ વાંચવા મળી. તે જ ભાવને અહીં અછાંદસ રચનારૂપે આપની સમક્ષ…

અછાંદસ..

કૂણી કૂણી કોઈ કૂંપળ જેવી
એક વાર્તા ..
જાણે કાચી કુંવારી અબૂધ કન્યા..
એને તો બસ ધૂન ચડી..
‘મારે સર્જાવું છે.’
મચી પડી ઘટનાની શોધમાં.
પહોંચી શબ્દકોષ પાસે..
શબ્દકોષે કહ્યું, અરે પગલી,
વાણી વગર હું કેમ વહુ?
એણે બિચારીએ પોકાર કર્યો,
“વાણી,તું ક્યાં છે વાણી? આવ ને,
મારે સર્જાવું છે.”
જવાબઃ ‘ હું તો માણસ પાસે છું !’
ઘેલી ઘેલી એ માણસ પાસે ગઈ.
માણસના મીઠા મ્હોરે કહ્યું;
હા, હું જરૂર મદદ કરીશ.
પણ કહે ને અલી, મને કંઈ ફાયદો?!!
“મને ખબર નથી” એણે કહ્યું.
માણસ ગુસ્સે ભરાયો.
વાર્તાએ ખુબ આજીજી, કાકલૂદી કરી.
‘મદદ કરો ને ભાઈ;
મારે સર્જાવું છે.’
માણસે એને હડધૂત કરી.
જોરથી ઢસડીને, બહાર ફેંકી…
ઓહ..આ શું  થયું?
ઘટના ? પોતે સર્જાઈ ગઈ?…
આઘાત કે આનંદ !!!