કશ્મકશ

જીવતરની ભરબપોર જેણે વિયોગના તાપમાં વેઠી લીધી છે એવી એક નારીને ઉગતી સાંજે એક ઝીણી ઝંખના જાગે છે.ઘડીભર એ ચોંકી ઉઠે છે,ખળભળી ઉઠે છે.એનું મનોમંથન “કશ્મકશ” માં અભિવ્યક્ત થાય છે.

***************                         *****************

આયખાને સીવે કોઇ અક્કલની સોયે,તો યે મનખાનો દોર વાળે ગાંઠો,
જાણે જુનું અધૂરું કોઇ પ્રોવે ને ખેંચી રુદિયામાં પાડે નોખી ભાતો,
કઇં રહેવાય નહિ, કેમે સહેવાય નહિ,કોઇને કહેવાય નહિ ;
એવી ગોરજ વેળાની આ વાતો……

પહેરીને બેઠેલી લીલુડી સાડી ને ધરતીને શિર કોનો છાંટો,
ઝબકી જાગે ને વળી પલળે પલભર, ઝુરે ને તરસે મધરાતો,
કઇં રહેવાય નહિ, કેમે સહેવાય નહિ,કોઇને કહેવાય નહિ;
એવી પૃથાના પેટાળની વાતો…….

પદ્માસન સંયમનુ વાળીને બેઠેલ ઋષિનો રત્તિભર નાતો,
મેનકાને કેમ કરી વાળે કે ખાળે, એ કશ્મકશનો કાંટો !?
કઇં રહેવાય નહિ, કેમે સહેવાય નહિ,કોઇને કહેવાય નહિ;
એવી આતમની વીંધાતી વાતો…….