કંપ

 

આંચકા ભૂતળને લાગે, તો ધરતીકંપ થઇ જાય છે,
ધક્કા ભીતરને વાગે, તો ધિક્કારકંપ થઇ જાય છે.

ન નીકળે લોહી પણ,  પડે કાળજે  ચકામા એવા,
કે સમયનો મલમ,ભરી દે જખમ તો યે ડાઘ રહી જાય છે.

શબ્દોના તારે, નીતરી સમજી જાય વેદના,
કે કર્યાં’તાં કાલે  પોતાના, આજે સાવ પરાયા થઇ જાય છે.

ના દોષ કોઇના,  હોય બધાં ઋણાનુબંધ એવાં,
કે સમયની સંગસંગ, ઇન્સાન પણ બદલાઇ જાય છે.

વીંધાઇ ધારદાર,સમજાય  સત્ય  આરપાર,
કે ચાંદ પર ચડતા માનવીથી, ક્યાં  દિલ સુધી પહોંચાય છે ?!!!!