
તખ્તા પર…

મારા ગઝલગુરુ સમા અને પરમ મિત્ર એવા કવિ શ્રી મહેશભાઈ રાવલના ‘ખરેખર’ ગઝલસંગ્રહની એક ગઝલનો રદીફ લઈને ‘તરહી મુશાયરા’ની જેમ લખેલ એક ગઝલઃ આનંદ અને આભાર સહિત…..
અહો ક્યાં અચાનક મને હું મળી ગઈ.
હતી જે ખરી તે જગે હું જડી ગઈ.
આ ઊગ્યો રવિ દૂરથી રાત વીંધી.
ને સૂરજની ધારા તિમિરો ગળી ગઈ.
સમયના બે કાંટા સતત અહીં ફરે પણ,
ફરીને સમયના રહસ્યો કળી ગઈ.
ભૂલી તો પડી’તી ઘડી બે ઘડીભર
વળી તો, પરમ દર્શને હું મળી ગઈ.
આ શબ્દોની ઝાડી મહીં વીંટળેલી
મૃદુ મખમલી ભાવ-ડાળે ઢળી ગઈ.
નીરવ શાંત સ્થાને, સમી એક સાંજે,
અનાયાસે ખુદમાં, હવે હું ભળી ગઈ.
કલમની કમાલે ધરી હામ સાચી,
છે સુંદર આ પૂજા, શિવે હું મળી ગઈ.
નાતાલનો આ તાલમાં, નિર્જન નજારો છે અહીં,
આનંદ ને ઉદાસીનો, જુદો ઝગારો છે અહીં !
છે વિશ્વભરના હાલ ને ઋતુ-ઋતુની ચાલ પણ
કૂંપળ નવી ખીલશે જગે, ફરતો ધખારો છે અહીં.
અવસર ભલે સૂનો સહી, ખુશી ખુશી ગાઓ ચલો,
વીસવીસને છે અલવિદા, ‘કોવિદ’ કિનારો છે અહીં.
છેટા રહો, જોડાં ઉતારો, હાથ ધૂઓ, માસ્ક પહેરો,
દૄશ્યો જૂના જોયાં બધા,જીવન સુધારો છે અહીં.
દરિયો તર્યા મુબારકો, દરિયો ભરી શુભાશિષો.
‘જે પોષતું તે મારતું’, એવો મિનારો છે અહીં.
જુઓ તમે જો ધ્યાનથી, સંદેશ છે ઈશુ તણો,
કે “સંપ હો ત્યાં જંપ”નો, મોંઘો ઇશારો છે અહીં.
વાંછુ સદા ખોબો ભરી, નવવર્ષના મુબારકો,
સર્વે ભવો નિરામયા”, દિલના પુકારો છે અહીં.
અમથું કહે છે આ જગત, કે અધર્મના સંહાર માટે આવ્યો’તો એ.
છે કૈં જવાબો ? ક્હો મને,નિર્દોષ એવા કર્ણને શો ન્યાય મળેલ?
રે,પત્નીને મૂકી છે જેણે હોડમાં, જુગારમાં, એનો જ સાથ !
ને માંગણી કુંડળ કવચ ? ધિક્કાર છે,એ જીત એની છેતરેલ !
સાચી અગર એ વાત હો તો જો, જરુરત આજ પણ છે જ,
દૂર્યોધનો, દુઃશાસનો,ને છે શકુનિ આજ પણ માથાં ફરેલ..
આવી ફરી કર ન્યાય સાચો, તો જ માનું “તું હતો ને છે જ છે તું.”
શાને ન આવે હેં?! કહેને, ચક્રધારી, આંગળીએ પર્વત ધરેલ?!!
આ લોકને સમજાવતો, વિચારજો, કેવો હતો ચાલાક ખેલ ?
કે જન્મ ભૂમિ જેલ કીધી, કર્મભૂમિ યુક્તિપૂર્વક રાખી મ્હેલ!
સલૂણી આજ આવીને, ઊભી આ સાંજ ઝળહળતી;
જરા થોભો અરે સૂરજ, ન લાવો રાત ધસમસતી.
હવે મમળાવવી મારે અહીં કુમાશ કીરણોની,
જરા થોભી, ફરી ખોલું હતી બારી જે ઝગમગતી..
અહો કેવી મધુરી સ્હેલ આ સંસારસાગરની,
જરા થોભો તમે નાવિક, ભલે આ નાવ ડગમગતી.
કટુ કાળી અને અંતે જતી અણજાણ નિર્વાણે,
જરા થોભો વિધિ ‘દેવી’, સજુ એ રાત તનમનથી !!
દેવિકા રાહુલ ધ્રુવ…