જન્મદિવસ..
ખરેખર તો એ માનો દિવસ.
કોઈને યાદ નથી હોતી
પોતાના જન્મની એ ક્ષણ..
મને પણ યાદ નથી.
હા, યાદ છે; મારી સમજણ અવસ્થામાં,
મા કહેતીઃ
”ગામમાં ત્યારે તો ડોક્ટર નો’તા.
પડોશમાંથી દાયણ આવી’તી.
ભણેલી નહિ હોં, પણ અનુભવી બહુ.
એણે ઘરમાં જ તને જન્માવી!!”
કેવી હશે એ પળ મા માટે?
કેટલી અને કેવી યાતનાઓ ને
પીડાઓ વચ્ચેથી મા,
બાળકને પોતાની જાતથી અળગી કરીને,
વિશ્વમાં લાવતી હશે?
કેવી હશે એ ક્ષણ?
અંતરના પેટાળથી માંડીને
મસ્તકના આભ સુધી નખશીખ
એણે સર્વસ્વ આપી દીધું હશે.
કેવી હશે એ ઘડી મા માટે?
વેદનાની ખુશી..
આજે મારી સાથે જન્મદિનની ખુશી છે.
એની બિન-હયાતીની વેદના સાથે.
શબ્દોને પાલવડે 