નિત્યનીશીઃ ચંદરવોઃ૩

ચંદરવોઃ 3      સ્થળઃ પોએટ કોર્નર, હ્યુસ્ટન, યુએસએ.

આજનો સુવિચારઃ ગાઢ અંધારાં ઉતરે ત્યારે જ તારા ઝગમગે ને?

આજે સવારે ઊઠી ત્યારે મસુરીની યાદ આપાવે તેવું ધૂમ્મસછાયું આકાશ હતું. ઘડીભર તો લાગે કે આ આટલું ઘેરું ધૂમ્મસ ખસશે જ નહિ. પણ અહો આશ્ચર્ય! થોડીવારમાં તો દૂર પૂર્વના ખૂણેથી એક સોનેરી તીરની અનેક ધાર છૂટી અને પેલો ધૂંધળો પડદો એકદમ પલાયન! કેમેરામાં આખું યે દૃશ્ય પકડું તે પહેલાં તો આભ સોનાવર્ણું ઉજ્જવળ ઉજ્જવળ. માનવજીવનમાં પણ પ્રકૃતિની જેમ જ હોત તો?

હવે તો ઝરમર ઝરમર વરસાદ પડે છે તેમાંયે ઈશ્વરના આંસુ હશે? એવો સવાલ થાય છે. એને શું કોઈએ બાંધ્યો હશે?!! નહિ તો આટલો દયાહીન તો એ ક્યારેય ન હતો ! કેટલાં પીડાયા ને કેટલાં ગયાં? રહ્યાં એ બધા બધું જ કરે છે, જુદું જુદું અને જુદી જુદી રીતે કરે છે પણ જાણે  સૌના નેપથ્યમાં માથે લટકતી તલવાર જેવો કાળનો કેર હડપવા બેઠેલા ભૂખ્યાં શિકારીની જેમ ચકળવકળ ઘૂમ્યા કરતો દેખાયા કરે છે. ‘ક્યારે અટકશે’ની રાહમાં આખું યે જગત ઝુરી રહ્યું છે. ઘણીવાર સૂનમૂન થઈ જવાય છે. લેખનમાં પણ અનાયાસે કલમ આમ જ વળે છે.

શ્રી અબ્દુલ કલામના વાંચેલાં વાક્યો યાદ આવે છે.

A door is much smaller compared to the House. A lock is much smaller compared to the door and
A key is the smallest of all but a key can open entire house. Thus, a small, thoughtful solution can solve major problems.

ઘર કરતાં બારણું નાનું છે.
બારણા કરતાં તાળું નાનું છે

અને ચાવી તો  આ બધા કરતાં નાની છે. છતાં આખું ઘર તો ચાવી જ ખોલી શકે છે.

એવી કોઈ નાની ચાવી જેવું એક અનોખા રંગનું ઝીણું કિરણ નીકળે અને જગતમાં વ્યાપ્ત વ્યાધિને હટાવે તો કેવું સરસ?  આવો નાનકડો તંતુ, આશાનો તંતુ પણ થોડી ઉર્જા જન્માવે છે.

મનને વાળવા ટીવી ચાલુ કર્યો તો વળી પાછા એ જ ન્યુઝ. મિત્ર સાથે વાત કરવા ફોન કર્યો તો એ જ કારમા આઘાતજનક સમાચાર અને વોટ્સેપની ટનાટન આવતી રીંગમાં પણ કોઈની વિદાયની જ નોંધ. ઘણીવાર થાય કે ક્યાં જવું, શું કરવું. પછી બપોરે નક્કી કર્યું કે આજે કંઈ કરવું જ નથી. મતલબ કે, નેટ, ટીવી કે ફોન બાજુ પર જ રાખવા. જેટલા ઓછા ઉપકરણો એટલી ઓછી ઉપાધિ! બહું વિચારવું પણ નથી.

છેવટે ગોલ્ફની રમત જોવા જવાનું નક્કી કર્યું. એમાં વળી આજે તો Father –sonની નક્કી થયેલ ગોલ્ફ્ની ગેઈમ હતી. એટલે વળી ઓર આનંદ. ઘણીવાર golf  with grandkids પણ રમાતી  (મારે માટે જોવાતી) જ રહેતી હોય છે. આમ તો રમત-ગમતની દૂનિયામાં ઓછો રસ.. પણ પુત્ર-પૌત્ર-પૌત્રીઓને આ ગોલ્ફની રમત રમતાં જોવાની મઝા આવે.. સારું હતું કે, એટલા થોડા કલાકો સરસ હૂંફાળો તડકો હતો. ખુલ્લું ભૂરું આકાશ, હવામાં તાજગી, આસપાસ કેવળ લીલોતરી અને ક્યાંક ક્યાંક છૂટા-છવાયાં પાણીના તળાવો.

આ રમત મનને આનંદ આપે છે. કારણ કે એમાં માનસિક પડકારની સાથે સાથે સમતોલન જાળવવાની કાબેલિયત દેખાય છે. ઉપરાંત ૫ થી ૬ હજાર યાર્ડમાં પથરાયેલાં મેદાનમાં રમાતી ૧૮ holesની આ રમતમાં ગીતાના ૧૮ અધ્યાયનો સંદેશ પણ લાગે. પરિસ્થિતિની પરવા કર્યા વગર, હસતા, રમતા, આનંદ અને કુનેહપૂર્વક, નાનકડા શ્વેત ગોળાને, ૧૮માં છેલ્લા ગોળાકારમાં ઢાળી દેવાનો. ..અંતિમ લક્ષ્ય સુધી…આદિથી અંત સુધી.

 Pro Golfer Bobby Jones પણ કંઈક એમ જ કહે છે કે, Golf is the closest game to the game we call Life. You get bad breaks from good shots; you get good break from bad shots. But you have to play the ball where it lies.

રમત જોતાં જોતાં કુદરતના નજારાના અને સંબંધોની સમૃધ્ધિના કંઈ કેટલાંયે  દૄશ્યો નજરે ચઢતાં ગયાં અને મનમાં અવનવા વિચારો આવ-જા કરતા રહ્યા. વધુ આનંદ તો પિતા–પુત્રની જોડી સાથે રમે ત્યારે પારિવારિક સુખદ ક્ષણો, સગપણની મનગમતી ફ્રેઈમમાં જડાઈ જાય અને સંબંધોની સુગંધથી મન મહેંકી ઉઠે. દેશ હો કે વિદેશ સંસ્કૃતિનો સંબંધ સામાજિકથી વિશેષ તો આંતરિક આભામાં અનુભવાય છે.  સંકુચિત વ્યાખ્યામાં રુંધાતા આજના વૈશ્વિક કૌટુંબિક ચિતારના વિચારો સાંજે રસોડાના ઘરના રોજીંદા કામોની સાથે સાથે ચાલતા રહ્યા.

મોડી સાંજે થાક વરતાયો. તરત ઉંઘ આવશે એમ અત્યારે ઘેરાયેલ આંખ કહી રહી છે. તેથી ‘સૌનું કલ્યાણ થાઓ’ એવી પ્રાર્થના સાથે.. ઓહો..પ્રાર્થના લખતાંની સાથે જ પ્રેરણામૂર્તિ મુક્તિબહેન મજમુદાર યાદ આવ્યાં.
ગયા અઠવાડિયે જ તેમનો જન્મદિવસ ગયો અને સાથે કવિવર રવીન્દ્રનાથ ટાગોરનો પણ. કેટલીક વ્યક્તિઓ જીવતરના ગોખલે  હંમેશા ઝગમગતી રહે છે. 
આ મહિનામાં કવિ શ્રી નિરંજન ભગત અને ભગવતીકુમાર શર્માનો પણ જન્મદિવસ. સાહિત્યકાર શ્રી ધીરુભાઈ પરીખે હમણાં જ વિદાય લીધી. સૌની સાથેની યાદો સાંભરે છે.. એ સૌને પ્રેમ, આદર અને નમન સહિત ડાયરીનું આજનું પાનું હવે અહીં જ વાળું.

દેવિકા રાહુલ ધ્રુવ