નિત્યનીશીઃચંદરવોઃ ૧

ઃ ચંદરવો ઃ ૧ પોએટ કોર્નર, હ્યુસ્ટન. (Poet Corner)

નવા વર્ષના કેલેન્ડરમાં પહેલો દિવસ શરૂ થાય કે જન્મદિવસ આવે કે પછી કોઈપણ મનગમતો તહેવાર આવે એટલે મનની મઢુલીમાં બે વિચારો ઘૂંટાયા કરે. ૧. માની યાદ અને ૨. ડાયરી ફરીથી ચાલુ કરવાની અદમ્ય ઈચ્છા. ફરીથી એટલા માટે કે, નાની હતી ત્યારે નોટમાં રોજેરોજ કેટલી બધી મનની વાતો લખતી રહેતી હતી! રાત પડે ને આખા દિવસની વાતો લખતી. ગમતા સુવિચારોના અવતરણો કે ગમી ગયેલી કવિતાઓ, શાયરી વગેરે પણ નોંધતી રહેતી. ક્યારેક વળી વહેલા ઉઠીને ઉઘડતા ઉજાસ અને નિરવ એકાંતના અમૃતની વચ્ચે પણ લખતી. પણ એ નિયમિતતા સતત જળવાઈ ન રહી. પહેલાની એ લેખનવૃત્તિ ધીમે ધીમે નદીના વહેણની જેમ જુદા જુદા રૂપે વહેવા લાગી.

આજે ફરી એકવાર કલમે ડાયરી પર કબજો જમાવી જ દીધો! ગઈકાલે જ ‘હોલમાર્ક’ માંથી એક આકર્ષક ડાયરી ગમી અને ખરીદી હતી. ડાયરી શરૂ કરવાનું એક બીજું મોટું કારણ એ મળ્યું કે, છેલ્લાં ઘણાં દિવસથી વાંચવા માટે પુસ્તકો તરફ હાથ લંબાવું ને જે પહેલું પુસ્તક દેખાય તે હતું ‘Journal of Joel Osteen’. કેવો સુભગ સંજોગ? એકબાજું ડાયરી શરૂ કરવાના સતત ચાલતા વિચારો અને નજર સામે ફરી ફરીને આવતું આ ડાયરીનું પુસ્તક! વાહ.. કુદરતી સંકેત સમજી વાંચવા જ માંડ્યું. પહેલાં જ પાને જે વાંચવા મળ્યું તેનો સાર એ હતો કે, The Journal is an open door to self-discovery. It enlarges our vision. We understand the power of our thoughts and words and also it renews our strength despite the pressures and adversities of the situations.

હ્યુસ્ટનના એક જબરદસ્ત મોટા ચર્ચમાં દર રવિવારની સવારે લેક્ચર આપતા જો ઑસ્ટીનની વાતો સાંભળવી ગમે છે. તેમના શ્રોતાઓની સંખ્યા પણ દર અઠવાડિયે ૨૫ થી ૩૦ હજારની સંખ્યામાં હોય છે. તેમનું જીવન પ્રત્યેનું વિઝન ખૂબ દીવા જેવું સ્પષ્ટ છે એટલે તેમના શબ્દોમાં સારી એવી અસરકારકતા અને એક પ્રકારની શાતા મળે. આ પુસ્તકમાં કેટલીક વાતો મઝાની લાગી. જ્યાંથી જે સારું મળે તે અમલમાં ઉતારવાના સતત પ્રયાસોમાં (આ પણ એક passion ખરું) ઉમેરો થયો.

નાનપણથી આવું બધું ગમવાને કારણે એક સરસ અભિગમ બંધાયો લાગે. એક વખત એવો દૈનિક ક્રમ પછી તો સ્વાભાવિક બની રસ્તાઓ સરળ રીતે ખોલતો જાય અને એમ જીવન જીવવાનો આનંદ પણ વધતો જ જાય ને? ગઈકાલે સાંજે વળી પાછી વર્ષો જૂની ડાયરીઓના પાના પણ ફેરવી લીધાં. ત્યારનું એક અવતરણ “આત્માની શક્તિ અણુબોંબ કરતાં મોટી છે.” એ હજી યે ખૂબ ખૂબ ગમે જ છે. કેટલી નાની ઉંમરે એ ડાયરીમાં ટાંક્યું હતું! આમ તો લખનાર કોણ છે એ જીજ્ઞાસા હંમેશા હોય તેથી ભૂલ્યા વગર લખું જ, લખું.પણ કોણજાણે ન મળ્યું. કોની કલમે લખાયું છે એ વંચાય તો લાગે કે એ લખનારને સન્માન આપ્યું!! આમ આજથી કલમ, ડાયરીના વહેણ તરફ વળી ખરી! મનનું આવું જ છે એ હંમેશા ગમતું જ કરે છે. આમ પણ ડાયરી એ મનમાં જાતજાતના આભલા ભરેલ ચંદરવો જ છે ને? એને ચાહો તે રીતે સજાવી શકો, સંવારી શકો.

કાગળની દોસ્તી, કલમ સહેલી,

વાત નથી કોઈ નવી નવેલી.

હ્રદય ઊલેચી, સ્નેહ ભરીને,

સઘળું કરે મન ખાલી ખાલી.

‘નિત્યનીશી’માં જાગી જાગી

ભરે ચંદરવો ફૂલ ચમેલી.

-દેવિકા ધ્રુવ