જીતી જો જાવ તો ખુદના બધાં, પાછળ રહી જાય છે.
અગર હાર્યાં તમે, તો પોતીકા પાછળ મૂકી જાય છે.
સમયનો આ તકાજો પણ અરે, સોદો કરી જાય છે,
અનુભવ આપી સઘળી માસુમિયત એ લઈ જાય છે.
અજાયબ ને અકળ છે દોડ આ જીવન સંગ્રામે,
કપાતી રાત ના, ને વર્ષના વર્ષો વીતી જાય છે!
અમે વરદાન માંગ્યું, દુશ્મનોથી છૂટવાનું જ બસ,
થતું આશ્ચર્ય કે મિત્રો બધાં ઓછા થઈ જાય છે !
ન જાણે કોને માટે સ્વર્ગ, ઉપર તેં બનાવ્યું હશે.
કહેને કોણ ક્યારે અહીં, ગુના વિના જીવી જાય છે?
Advertisements
Excellant poem on same excellant Banner.
LikeLiked by 1 person
Reblogged this on વિજયનુ ચિંતન જગત.
LikeLike
Beautiful poem. Very nice
LikeLiked by 1 person
કોઇ જીતે કોઇ હારે એ ક્રમ દુનિયા નો
જીત ને હારમા ખુદના જ પલટાવી જાય છે
LikeLiked by 1 person
Simply Beautiful….
LikeLike
દુશ્મનો છુટ્યા, મિત્રો ઓછા થય, અહિ ગુન્હા વગર કોણ જીવે છે, વાહ, વાહ વાહ
LikeLike
દરેક શેરમાં કેટલો વિરોધાભાસક ભાવ લાવી મૂક્યો છે એ કમાલ નહીંતો બીજુ શું? મારા અભ્યાસ માટેઃ શું આ છંદ; ગાગાગાલ, ગાગાગાલ, ગાગાગાલ, ગાગાગાલ છે? સુમન અજમેરીના પુસ્તક પ્રમાણે ‘મક્તા’માં કવિ/કવિત્રીનું તખલ્લુસ (ઉપનામ) વણાઈ જવું જોઈએ. એના વગરનો ‘મક્તા’ અધૂરો ગણાય એ શું સાચું?
‘ચમન’
LikeLike
jordar ane Dhardar gazal/geet Devikaben kya baat hain
LikeLike
સનાતન સત્યની સરસ રજૂઆત.
LikeLike