અહમથી સોહમ્ સુધી….

આંગળીના નખ બહુ ધારદાર થાય, તો અચાનક વચ્ચેથી તરડાવા માંડે,
જેમ સંબંધના વનમાં ઇચ્છાઓ જાગે ને, કૂણી કૂણી લાગણીઓ મરડાવા માંડે.
આભના આ વાદળા વ્યાકુળ થઇ વરસ્યાં,
ને ધરતીના રંગ જુઓ પલટાવા લાગ્યાં.
બેઠું ચોમાસુ કોઈ આંખમાં તો અક્ષરો,
ભીના થઇ, કાગળ પર ખરડાવા માંડ્યા.
કોમળ સંવેદનાની સુંદરતા કેવી, કે શબ્દોના છીપ બને મોતી ને સરકાવા માંડે.
જેમ કુદરતના સાજ પર કોયલનો ટહૂકો, સંગીત સજીને સૂર ગવડાવા માંડે.
વહેલી સવારે ઝાકળભીના ઘાસ પર,
ધીરે આ ચાલતાં, ખુલ્લાં ચરણ પર;
થાય મખમલી સ્પર્શ, જાય અંતરની ભીતર,
ને ભીતરની અંતર, કંઈ ખળભળ ખળભળ.
અમરત કે ઝેર બેઉ જીવનનો સાર એમ માંહ્યલો પછી તો સમજાવવા માંડે.
અવનીથી ઉંચકી, અવકાશમાં ફેંકી, અહમથી સોહમ લગ પહોંચાડવા માંડે.