કાળચક્ર

 

 

 

 

 

  

 

શિખરિણી     ( યમનસભલગા-૧૭ )

જૂની મારી પ્યારી, શિશુવયની શેરી ફરી મળી,

દીઠી પોતાને ત્યાં, સહુ સખી સખા સંગ રમતી.

કુકા કોડી ખોખા, રમત ગમતો ખેલી કુદતાં,

દીવાળી હોળી ને, નવલ નવલાં દિન ગમતાં.

નિશાળોના ઘંટો, સકળ મનને યાદથી ભરે,

મીઠી મીઠી બાની, અવનવી કથા આંખ ભીંજવે.

ભલા ભોળા નાના, ભઇ ભગિની કેવાં મન હરે,

અડે હાથો ભીંતે, મૂક મન મૂકી વાતડી કરે !!!!

નથી ક્યાંયે પેલી, સરળસટ શેરી અહીં હવે,

બધું જુદું ભાસે, નિજ-જન ન કોઇ અહીં દીસે.

હવા સ્પર્શે સૂકી, ઝણઝણી  શરીરે ફરી વળે,

અજાણી નોખી હું જલસભર નેત્રો ઝમી રહે

અને ખેંચે પૌત્રી,વતનઘરથી દૂરની દિશે;

રહસ્યો યુગોના અતિત-પડળેથી સરી શમે !!!!