જાળાં

 

સૌ પોતાની જાત સાથે જીવે છે,
જાણે કરોળિયાના જાળાં બનાવી જીવે છે.

લોહીના જાળાં તો કદીક લાગણીના,
સ્વયંસર્જિત જાળાં વચ્ચે જીવે છે.

ગૂંચ વધારી, કદીક ઉકેલતા,
ચીસો પાડી, મરતાં મરતાં, જીવે છે.

અપેક્ષાના જાળાં, ને કદી ફરિયાદના,
સંપત્તિના યે જાળાં વચ્ચે જીવે છે.

ભૂતની સ્મૃતિના,ને ભાવિની ચિંતાના,
જાળાં મધ્યે આજ બગાડતાં જીવે છે.

અરે,પ્રેમની પ્યાસમાં વેર વધારતાં !!
આજમાં રહીને કોણ આજે જીવે છે ?

સૌ પોતાની જાત સાથે જીવે છે,
જાણે કરોળિયાના જાળાં બનાવી જીવે છે.